ЕКОНОМСКЕ ТЕМЕ (2016) 54 (2) 1, 177-194
Dragoslava Sredojević, Slobodan Cvetanović, Gorica Bošković
Rezime: Cilj istraživanja u ovom radu je dolaženje do odgovora na pitanje tretmana kategorije tehnoloških promena u magistralnim pravcima teorije privrednog rasta. Analizom ključnih stavova najznačajnijih reprezenata neoklasične teorije rasta (Solow), endogene teorije rasta (Romer) i evolutivne teorije rasta (Freeman), došlo se do zaključka da su ovi pristupi jedinstveni u tome da kategorija tehnoloških promena predstavlja ključni generator privrednog rasta. Neoklasičari su prvi eksplicitno analizirali kategoriju tehnoloških promena u teoriji rasta. Izvršili su jak uticaj na vlade mnogih zemalja da usmere značajna finansijska sredstva u naučna razvojna istraživanja, kako bi stimulisale nastanak i difuziju inovacija. Pristalice endogenih objašnjenja, takođe, u kategoriji tehnoloških promena vide ključni pokretač privrednog rasta. Za razliku od neoklasičara, oni apostrofiraju važnost eksternalija u obliku tehnoloških prelivanja i aktivnosti istraživanja i razvoja za nastanak i difuziju inovacija. Konačno, teoretičari evolutivno-institucionalnog pravca u ekonomskoj nauci, kategoriju tehnoloških promena istražuju neodvojivo od privrednog i društvenog ambijenta u kome one nastaju i rasprostiru se. Poruke ovog istraživanja mogu biti od posebne koristi kreatorima politika privrednog rasta i razvoja u ekonomiji znanja, čije je osnovno materijalno obeleležje tzv. četvrta industrijska revolucija.
Ključne reči: tehnološke promene; privredni rast; teorija privrednog rasta; neoklasična teorija; endogena teorija rasta; evolutivna teorija rasta
TEHNOLOŠKE PROMENE U EKONOMIJI RASTA: NEOKLASIČNI, ENDOGENI I EVOLUTIVNO-INSTITUCIONALNI PRISTUP
Dragoslava Sredojević, Slobodan Cvetanović, Gorica Bošković
Rezime: Cilj istraživanja u ovom radu je dolaženje do odgovora na pitanje tretmana kategorije tehnoloških promena u magistralnim pravcima teorije privrednog rasta. Analizom ključnih stavova najznačajnijih reprezenata neoklasične teorije rasta (Solow), endogene teorije rasta (Romer) i evolutivne teorije rasta (Freeman), došlo se do zaključka da su ovi pristupi jedinstveni u tome da kategorija tehnoloških promena predstavlja ključni generator privrednog rasta. Neoklasičari su prvi eksplicitno analizirali kategoriju tehnoloških promena u teoriji rasta. Izvršili su jak uticaj na vlade mnogih zemalja da usmere značajna finansijska sredstva u naučna razvojna istraživanja, kako bi stimulisale nastanak i difuziju inovacija. Pristalice endogenih objašnjenja, takođe, u kategoriji tehnoloških promena vide ključni pokretač privrednog rasta. Za razliku od neoklasičara, oni apostrofiraju važnost eksternalija u obliku tehnoloških prelivanja i aktivnosti istraživanja i razvoja za nastanak i difuziju inovacija. Konačno, teoretičari evolutivno-institucionalnog pravca u ekonomskoj nauci, kategoriju tehnoloških promena istražuju neodvojivo od privrednog i društvenog ambijenta u kome one nastaju i rasprostiru se. Poruke ovog istraživanja mogu biti od posebne koristi kreatorima politika privrednog rasta i razvoja u ekonomiji znanja, čije je osnovno materijalno obeleležje tzv. četvrta industrijska revolucija.
Ključne reči: tehnološke promene; privredni rast; teorija privrednog rasta; neoklasična teorija; endogena teorija rasta; evolutivna teorija rasta
