ЕКОНОМСКЕ ТЕМЕ (2019) 57 (2) 2, 145-164
Stevan Luković, Srđan Marinković
Rezime: Primarni motiv za sprovođenje istraživanja predstavlja utvrđivanje uslova u kojima privatni penzijski fondovi mogu da ostvare superiornije investicione performanse u poređenju sa javnim penzijskim sistemima. Osnovni ciljevi istraživanja su utvrđivanje verovatnoće uspeha odabranih investicionih strategija u postizanju stope zamene koja je garantovana u javnom penzijskom sistemu, kao i veličine potencijalnih ekstremno nepovoljnih ishoda. Metodologija korišćena u radu uključuje komparativnu analizu simuliranih finansijskih rezultata četiri investicione strategije primenjene na modelu privatnog penzijskog fonda sa definisanim doprinosima, s jedne strane, i penzijskih naknada koje isplaćuju penzijski fondovi sa definisanim naknadama u javnom penzijskom sistemu. Za simulaciju finansijskih rezultata u trenutku penzionisanja korišćena je Monte Carlo tehnika. Autori su utvrdili da je stopa uspešnosti privatnog penzijskog fonda u postizanju superiornijih finansijskih rezultata u poređenju sa javnim penzijskim sistemom visoka, ali samo za stope doprinosa veće od 10%. Na niskim nivoima stopa doprinosa, izuzetno agresivna strategija je jedina koja generiše umerenu stopu uspeha. Takođe, verovatnoća realizacije ekstremno nepovoljnih finansijskih rezultata najniža je za konzervativnu strategiju, što sugeriše da je za relativno visoke stope doprinosa najprikladnija opcija za učesnike u penzijskom fondu.
Ključne reči: penzijski fondovi; javni penzijski sistem; penzijske naknade; investicione strategije; Monte Karlo simulacija
KOMPARATIVNA ANALIZA NIVOA PENZIJSKIH NAKNADA U PRIVATNIM PENZIJSKIM FONDOVIMA I JAVNIM PENZIJSKIM SISTEMIMA
Stevan Luković, Srđan Marinković
Rezime: Primarni motiv za sprovođenje istraživanja predstavlja utvrđivanje uslova u kojima privatni penzijski fondovi mogu da ostvare superiornije investicione performanse u poređenju sa javnim penzijskim sistemima. Osnovni ciljevi istraživanja su utvrđivanje verovatnoće uspeha odabranih investicionih strategija u postizanju stope zamene koja je garantovana u javnom penzijskom sistemu, kao i veličine potencijalnih ekstremno nepovoljnih ishoda. Metodologija korišćena u radu uključuje komparativnu analizu simuliranih finansijskih rezultata četiri investicione strategije primenjene na modelu privatnog penzijskog fonda sa definisanim doprinosima, s jedne strane, i penzijskih naknada koje isplaćuju penzijski fondovi sa definisanim naknadama u javnom penzijskom sistemu. Za simulaciju finansijskih rezultata u trenutku penzionisanja korišćena je Monte Carlo tehnika. Autori su utvrdili da je stopa uspešnosti privatnog penzijskog fonda u postizanju superiornijih finansijskih rezultata u poređenju sa javnim penzijskim sistemom visoka, ali samo za stope doprinosa veće od 10%. Na niskim nivoima stopa doprinosa, izuzetno agresivna strategija je jedina koja generiše umerenu stopu uspeha. Takođe, verovatnoća realizacije ekstremno nepovoljnih finansijskih rezultata najniža je za konzervativnu strategiju, što sugeriše da je za relativno visoke stope doprinosa najprikladnija opcija za učesnike u penzijskom fondu.
Ključne reči: penzijski fondovi; javni penzijski sistem; penzijske naknade; investicione strategije; Monte Karlo simulacija
